Mogę...

Zawsze przecież mogę otworzyć plik z tekstem do redagowania. Albo wziąć kartki.
Albo robić indeks do książki.
To ostatnie, najbardziej mechaniczne, ma w sobie coś z układania pasjansa albo gry w memo. Narzuca siatkę na gąszcz słów.

Mogę nawet pracować do późnej nocy, do momentu, gdy oczy się zamykają, by od razu wskoczyć w sen.
Moja praca jest jak gościnny las, jak wysoka trawa. 
Moja praca ma dla mnie otwarte ramiona.