Jasność

Jeszcze miesiąc temu o dziewiątej wieczorem było tak jasno jak w środku dnia.
Na spacerze z psem syciłam się błękitnym niebem.
Czasem musiałam stanąć, spojrzeć w górę i powiedzieć sobie - tak, to jest teraz właśnie, teraz to widzę.
Co roku chwytam tę jasność, oddycham nią.
W ten czas można by sądzić, że noc nie nadejdzie.

Dziś o dziewiątej wieczorem była ciemność i dobrze zasiedziałe gwiazdy.

Obłożona pracą od poranku po noc, wiem.
Muszę wyjść z mojej nory, strząsnąć z siebie kurz, strzępy słów, snów.