Czasem tak bywa

Grudniowa ciemność bywa dojmująca. Zwłaszcza ciemna ciemność - z braku śniegu.
Patrzę czasem w okna pełne światła, które wyglądają jak małe arki na oceanie.
I wtedy coś łapie mnie za serce, bo myślę, że tam toczy się życie. Prawdziwe, namacalne, głośne, pachnące i ciepłe.
Nie wiem, jak jest naprawdę, bo w tych chwilach chodzi o mój własny pusty korytarz, i myślę, gdzie podziewa się mój głos, a może tylko śni mi się, że krzyczę.


A na Tfu dałam wiersz. Na temat.