Pociemniało dziwnym słońcem

patrzę z drugiego piętra,

za oknem deszcz, lekki, ciepły,

pociemniało dziwnym słońcem

i nagle znowu mam siedemnaście lat,

biegnę w górę ulicy, gubię mokry sandał, skaczę na jednej nodze, śmieję się,

śmieję się, płaczę, śmieję się.