Już chyba

Już chyba poniedziałek. Odkąd mieszkam sama i pracuję, nie patrząc na dni tygodnia, to nie jest takie oczywiste. Zupełne pomieszanie występuje zaś przy splątaniu okołoświątecznym, kiedy różne porządki wolności nakładają się. To w sumie śmieszne, jak się przyjrzeć; to chyba my mamy być wolni, a tu w samym języku pojawia się od razu niewiara w wolność: to dni są wolne i robią z nami, co chcą. Szelątają nami - takie piękne słowo wprowadziła do wiersza Natalia Malek w książce Obręcze, o której niedawno napisałam w drugim blogu, który jest sobie tu obok, w zakładce z blogami, zajrzyjcie, jak chcecie. Tam, u niej, to "fakty" szelątały "krawędziami", zakłócały styczność, czyli wszystkie nasze zabiegi w celu obłaskawiania świata, objęzyczania językiem i okładania okładami z metafour są chwilowo psu na dupę (tak mi się ostatnio na głos w rozmowie powiedziało, wypada teraz w odwecie, potłuc je o kant budy).

Niemniej jednak chciałabym się utwierdzić w odzyskiwanej radości opisywania cudzych książek. Mogłabym się bać prokrastynacji, ale na szczęście jestem zwolenniczką (mojej własnej) zasady, że co się nie udało 100 razy, to może udać się za 111. Bo inaczej co właściwie miałabym myśleć w 56 roku życia. To jest w sumie niesamowite, pamiętam przecież dobrze jakieś straszne peerele, w liceum będąc, rozmowę telefoniczną zamawiałam jeszcze na poczcie i wchodziło się do kabiny numer jeden czy dwa i odpowiadało na pytanie z offu słowami "tak, mówi się". Teraz telefon komórkowy mam już chyba jakieś 28 lat, cały czas ten sam numer. Pierwszy mój aparat był z wyciąganą antenką. To wszystko jakby w innym życiu. Czasem, jak patrzę, choćby na instagramie, na młode dziewczyny, młodsze od moich córek, ich tańczące ciała, to gdzieś tam, w mózgu, czuję ciepło słońca na moich własnych czternastoletnich udach. Czuję dziewczynkę Anię. Rzadko, bo na ogół prawie w to nie wierzę, że było. Ale mam przecież szczęście, bo jestem, żyję, i jak będę miała więcej szczęścia, to jeszcze bardziej się zestarzeję.

Ciągle trafiam w klawisze, choć ręce trochę niezgrabne.    

A dziś/wczoraj rano przeczytałam recenzję moich nowych wierszy i to było w ogóle najlepsze.