sobota, 31 sierpnia 2013

Spoza słów

Gdyby nie pies, pewnie moje ciało przyjęłoby na stałe pozycje siedzącą.
To nie jest zła pozycja, albowiem daje mi poczucie sprawczości i siły. Na siedząco robię bowiem coś, co umiem i lubię robić. Na siedząco podróżuję - pomiędzy słowami innych ludzi, ich ideami, pomysłami, odkryciami i naukowymi rewelacjami. I jeszcze mi za to płacą.

Gdyby nie pies, po skończonej pracy kładłabym się do łóżka w pozycji siedzącej, o ile jeszcze sama zdołałabym to zrobić.

Chciałabym kiedyś wyłonić się spoza słów.

czwartek, 29 sierpnia 2013

Za rękę

Kiedyś potrzebowałam opowieści.
Budowałam je sobie przed snem, rozwlekle, po kawałeczku, albo raczej w głąb, jakbym wciskała się wąską studnią do jaskini.

Czasem stwarzałam sobie - siebie, mój własny mit, w którym byłam idealna i dokonywałam idealnych czynów. Jak niemalże Lord Jim, który jednak, gdy przyszedł czas próby, uciekł z tonącego statku i sam nie wiedział później, dlaczego.
Ja nie musiałam nawet próbować.

Aż zaczęłam opowiadać sobie bajkę.
W chwilach trudnych, w chwilach zmagań, prowadziłam się za rękę, słowo po słowie.

środa, 28 sierpnia 2013

Obszar podróży

Zamiast wyjechać na wakacje, poleżeć na plaży czy w cieniu drzew,
wędruję w zaciszu katalogów.
Najczęściej w Bibliotece Kongresu Stanów Zjednoczonych, poszukując wydawnictw, miejsc wydania bądź imion autorów książek.
Wydaje mi się nieraz, że czuję woskową pastę na starych parkietach,
że dotykam drewna szufladek, wygładzonego tysiącem dłoni.

wtorek, 27 sierpnia 2013

poniedziałek, 26 sierpnia 2013

Bzykanie w sierpniu

Ocknęły się na osiedlu komary i postanowiły dobrze wykorzystać końcówkę lata.
Podjęły działalność w grupach zorganizowanych.

Pies wydobył z siebie pokłady odwagi
i próbował złapać jednego.
Paszczą.

Przyjmując przedtem strategiczną miejscówkę -
na moich kolanach.

niedziela, 25 sierpnia 2013

Sabotaż

Powinnam schudnąć.
A więc
zjadłam paczkę herbatników.
Oraz drugą
mniejszą - lecz za to w czekoladzie.

Choć mi się nie chciało.
W zasadzie.

piątek, 23 sierpnia 2013

Kontroler lotów

W labiryncie redagowanych książek, w ich różnych stanach i fazach, znam każdy kąt i zakamarek, najmniejsze odchylenia grawitacji. Bezkolizyjnie doprowadzam je do lądowania, jednocześnie pilnując innych startów i lotów. Nie straszne mi turbulencje i magnetyczne burze.

Dlaczego więc - pytam - dlaczego
nie ogarniam własnego domu, który zarasta mnie coraz dzikszym zielem?

czwartek, 22 sierpnia 2013

Kluczowe drzewo

Niewątpliwie ktoś je kiedyś zawiesił.
A wcześniej je znalazł.
Jeszcze wcześniej ktoś je zgubił.
A wcześniej....

Nie, nie będę się cofać do prehistorii.
Bo teraz jest tak.







Na ostatnim zdjęciu widać, że od kiedy je zawieszono, minęło trochę czasu, na gałązce wyrosły bowiem nowe odgałęzienia oraz liście.

Lubię moje osiedle,
co rodzi archetypy,
na drzewie niepoznania.

środa, 21 sierpnia 2013

Pokoik pod Mokrym Psem

Dowiedziałam się, że próżnia bywa bardziej lub mniej próżna.
Młodsza pokazała mi dziś maszynę do wytwarzania Wielkiej Próżni.
Jest to BF(iD)M - Bardzo Fajna (i Duża) Maszyna.
Wygląda mniej więcej tak:


                                                         Zdjęcie ze strony Instytutu Fizyki PAN

A Wielka Próżnia gotuje się w tym kociołku po lewej.

A moim pokoju śmierdzi mokrym psem z powodu...
mokrego psa.

wtorek, 20 sierpnia 2013

Love me



Odjechane
mam sny ostatnio.
Tym razem ratowałam małego kotka, maleńkiego.
Miał koci katar i zaropiałe oczka.

Gdy posadziłam go sobie na dłoni i zbliżyłam do niego twarz,
on zaśpiewał mi
Love me tender



Dalekie szlaki
zdziczałych neuronów.

poniedziałek, 19 sierpnia 2013

Bibluda

Wracając z wydawnictw, przysnęłam w autobusie.
I przyśniła mi się Bibluda.
Zastanawiałam się, kim jest, i wtedy okazało się,
że to Bibliologicznie Stwierdzona Ułuda.

A nie wyglądała.
Właściwie w ogóle nie wyglądała.


Obudziwszy się zaś, wysiadłam i na jednym z osiedlowych drzew stwierdziłam Dzięcioła Czarnego.
Ten z kolei wyglądał.

2.52

Gdyby to był koniec czerwca
można by niebawem obejrzeć wschód słońca.

sobota, 17 sierpnia 2013

piątek, 16 sierpnia 2013

Bądź bohaterem we własnym domu...

Osa pojawiła się nagle.
Usłyszałam bzyczenie i zobaczyłam ją, jak krąży wokół lampy.
Pies uciekł w panice, a Starsza zażądała blokady zagrożonej strefy.

Przybyły na odsiecz mąż usłyszał, że nie wyjdzie z pokoju inaczej niż z osą.
Cóż, kiedy osa zniknęła.

Ale jak, jak - pytam - pójść spać w pokoju, w którym ukrywa się ktoś tak groźny.
To pytanie zadawałyśmy sobie z Lu. To znaczy Lu znała odpowiedź: w ogóle nie wejdziemy już do pokoju.
Ja jednak, będąc człowieką, nie mogłam sobie pozwolić na tak upokarzające rozwiązanie.
Zaczęłam więc szukać osy.

Wiedziałam na co się porywam.
Było dla mnie jasne, że w moim bałaganie, jeśli jakaś osa nie zechce zostać znaleziona - to znaleziona nie będzie!
Po przetrząśnięciu licznych zakamarków postanowiłam zmienić strategię i uśpić czujność przeciwnika.
Mimo pory już nocnej nadal pracowałam przy biurku, zdając sobie sprawę, że i tak nie zasnę.

I doczekałam się.
Osa wyleciała na chwilę, ze swej kryjówki, po czym schowała się znowu, ale ja już wiedziałam...
Sprytna z niej bestia.

Mam bowiem w pokoju żyrandol, jak większość ludzi, a raczej lampę wiszącą, prostą w formie. Lampa ta w miejscu, gdzie styka się (niemalże) z sufitem, posiada, co całkiem normalne, rodzaj nakładki na przewody, tudzież różne drobne dynksy charakterystyczne dla lamp. Nakładka ta u mnie ma kształt białego kubełka i tam właśnie siedziała osa.

Było to dla mnie za wysoko, więc ponownie na pomoc został zawezwany mąż, który kazał mi zamknąć drzwi od zewnątrz.

Razem ze Starszą i z Lu czekałyśmy w napięciu, a wyobraźnia podpowiadała nam wizję otwierających się drzwi, którymi wychodzi... osa, otrzepując triumfalnie kończyny.

Stało się inaczej.
Osa nie przewidywała negocjacji.
Opuściła więc pokój na tarczy.

czwartek, 15 sierpnia 2013

środa, 14 sierpnia 2013

Dzień

Byłam u fryzjera.
Jestem chyba najbardziej zadowolona z wszystkich dotychczasowych wizyt.
A to dzięki Rybeńce:)

U Kotki był jej osobisty weterynarz i wstrzyknął jej medykamenty. Pies złorzeczył mu przez całą wizytę.

Oraz jeździłam z Lampą.
Oby tylko podróże nie weszły jej w nawyk!
Ale jak się jest Lampą ze snów, to może być różnie.

I w ogóle atmosfera pełna elektryczności.


A więc przyda się rozweselająca korespondencja od Taty.
Tym razem Tata we własnej osobie na bardzo Dzikim Wschodzie w przecudnej stylizacji.



wtorek, 13 sierpnia 2013

Niespodzianka

Zostałam zaskoczona informacją, że nadchodzi długi weekend.
Znowu?
Nie, żeby to miało dla mnie znaczenie w kwestii pracy, bo tej nie przerywam.
Pozostaje jednak ewentualne zaskoczenie zamkniętym sklepem spożywczym.
Tym razem w czwartek.

A poza tym smętna jestem.

poniedziałek, 12 sierpnia 2013

niedziela, 11 sierpnia 2013

Na dziś

Kiedyś śniło mi się, że czeszę włosy przed lustrem.

Czuję wyraźnie dotyk szczotki i lekkie pociągnięcia w splątanych miejscach.
Nagle dostrzegam jednak, że w odbiciu jest twarz mojej starszej córki i jej długie włosy.
Kim jestem, zapytałam?

Jak wiele w nas splątanych miejsc?

sobota, 10 sierpnia 2013

Okiem Lu

Burza to okropna jest.
Pies myśli sobie, że ona już poszła, a ona tylko się przyczaiła i jak nie huknie!
I jeszcze tak groźnie łypie co chwila, no okropność.

Cały czas mówiłam mojej pani, żeby ją wyłączyła, a ona nie chciała. A przecież na pewno umie, bo różne rzeczy włącza i wyłącza.
Właziłam jej na kolana, jak siedziała przy tym swoim komputerze. Głaskała mnie, ale nie pozwalała lizać się po uchu ani po oku i jeszcze mówiła, żebym nie ziała jej prosto w nos. A ja taka zdenerwowana byłam, że musiałam ziać i się trzęsłam.
W końcu poszłyśmy do łazienki. Tu było bezpieczniej bo nie ma okien i szumiała woda. A jednak moja pani nie pozwoliła mi wejść do siebie do wanny.
To niesprawiedliwe.

Potem poszłyśmy do łóżka i ja też miałam spać.
No ale jak spać, jak jeszcze pada głośny deszcz i burza lada chwila może wrócić? Przypominałam o tym co chwila, a nawet łaziłam po pokoju, sprawdzając, czy gdzieś się nie schowała. Ale moja pani to niewdzięczna jest i wcale nie chciała mnie pochwalić ani nie dała się wciągnąć do rozmowy na ten temat, choć się starałam! 

No to nad ranem zasnęłam.
A tu przed ósmą huknęło.
A nie mówiłam?

Wasza Lu

piątek, 9 sierpnia 2013

Zwykłość piątku

Dziś powraca Młodsza, by jutro znów pojechać.
Plan wakacyjnego odpoczynku ma niezwykle napięty :)
A mamusia się stara, by czekały na nią czyste ciuchy...

Starsza u siebie, mości się w nowo wynajętym mieszkaniu.

Pies i kot nigdzie się nie wybierają.

Kotka kończy dziś 15 lat.
Pamiętam dzień, kiedy do nas przybyła.
Kiedy wyjęłam ją z transportera, trójkolorowa puszysta kulka wczepiła się wszystkimi pazurkami w mój dekolt.
Wszystkiego mruczanego Dzikuniu.

A ja pracuję, obłożona tekstami - na kartkach, elektronicznie i mentalnie.
Lubię, jak krążą wokół
po znajomych orbitach.

czwartek, 8 sierpnia 2013

Lampka ze snu

Wczoraj przytargałam też lampkę.
Którą sobie wymarzyłam, wyśniłam, a potem wybrałam z katalogu, i która już po dwóch miesiącach przyleciała z Włoch.
W domu powiedziałam mężowi, żeby ją skręcił, po czym wysłuchałam zestawu słów w trakcie.
Jego zdaniem, lampka jest źle skonstruowana.
Moim zdaniem - może po prostu coś w środku jest niedokręcone.
Lampka bowiem się gibie.
Nie sama z siebie, nie, ale gdy się ją dotknie, drży sobie.

Pojechałam dziś z reklamacją.
W sklepie powiedziano mi że lampka "pracuje". I że nie jest od dotykania, lecz ma stać i świecić - co przecież czyni. I jak się jej nie rusza, to i ona się nie rusza.
Jeszcze by tego brakowało.

Mimo wszystko reklamację złożyłam.
W najgorszy razie będę miała dygocącą lampkę...

Która wygląda tak (stojąca, biała, tyle że wzrostu tej większej)

                                Zdjęcie ze strony Cremasco Illuminatione

Wczoraj miałam więc zjazd emocjonalny.
Odezwało się dawne poczucie, że jak sama o czymś zdecyduję, to efekt jest średni - tak jak mój własny gust.
Pomogła mi trochę rozmowa z Jolką M.

środa, 7 sierpnia 2013

Odebrałam...

...nowe okulary do czytania.
W poprzednich oprawki były prawie niezauważalne.
Tym razem spodobały mi się takie.




















W tle bałagan, oczywiście. I szafa komandor.

I jak?
(Nie pytam o szafę ani o bałagan :)

wtorek, 6 sierpnia 2013

Psie sprawy Warszawy

Wiem, wiem, psy się pierze, ino się nie wyżyma.
Ale moją Lu musiałam trochę wyżąć, bo inaczej obciekałaby zbyt długo...
A było się nie tarzać.
Ze specyficznego sprofilowania wślizgu mogłam właściwie wywnioskować, że tu nie chodziło o tarzanie wyłącznie rekreacyjne, kiedy pies radośnie wije się na plecach. Tu nawet ukradkowo rzucane ku mnie spojrzenia powinny mnie były sprowokować do czujności.

A teraz pies pachnie, ma cudowne miękkie loczki oraz łypie lekko obrażonym okiem.

                    ***

Strażnik tkwi na warcie od około trzech tygodni.
Mały, biały, lekko przyprószony burością.
Pilnuje jamniczki z mieszkania nad sklepem, albowiem jest zakochany.
Ku przechodzącym zbyt blisko patrzy z udawaną obojętnością - unosi tylko lekko wargę, dając znak, ze gotów jest warknąć.

Nie, nie jest bezdomny.
Ma swój dom, bądź podwórko jakieś dwa-trzy kilometry stąd, w pozostałościach po dawnej wsi.
Jego właścicielka podobno jednak nie zamierza tłamsić jego bogatej osobowości, zabraniając wędrówek.

Ale
przecież
może być głodny, albo spragniony.
Dostaje więc codziennie świeżą wodę i jedzenie.
Od pani Joli ze sklepu oraz innych mieszkańców.


Spotkanie

W niedzielę byłam na spotkaniu blogerek u Rybeńki.
Poznałam wspaniałe kobiety o niezwykłych, silnych osobowościach, iskrzących poczuciem humoru.
Pewnie, że odczuwałam niepokój.
Z moim brakiem wiary w siebie i potrzebą akceptacji.
To się chyba u mnie nie zmieni.

Ale
gdy wsiadłam do taksówki:
- Świetna musiała być impreza...  - skomentował kierowca.
- Tak - odpowiedziałam.
- Spotkanie po latach?

Postanowiłam nie informować go, jak długo się znamy :)

poniedziałek, 5 sierpnia 2013

Pisanie

Tata mnie pyta, czemu od paru dni nie piszę.
A przecież prawie codziennie rozmawiamy przez telefon.
Czyli pisanie to inna, osobna jakość?
Otwiera kawałeczek mnie inaczej niedostępny?
Za którym można tęsknić?

czwartek, 1 sierpnia 2013

Tknięciem pędzla

Kiedyś, dawno temu, ostatni tydzień wakacji ja i córki postanowiłyśmy spędzić w muzeach.
Znalazłyśmy takie, w których jeszcze nie byłyśmy, i zwiedziłyśmy je po kolei.

Najbardziej jednak zapadła mi w pamięć wystawa malarstwa z Korei Północnej, w domu kultury na Kaliskiej.

Gdy przyszłyśmy, portier się zdziwił,
ale wziął pęk kluczy i otworzył salę.
Blask jarzeniówek wydobył z cienia kwiaty i krajobrazy.

- Wychodząc, zgaście światło - powiedział mężczyzna.