Śpiewają

Studzienki śpiewają. I rynny. Każda po swojemu, o tym, że nadszedł czas, znowu nadszedł. Śpiewają spokojnie, każdego roku, z każdą odwilżą, jakby wiedziały, że zawsze wszystko płynie. Drobne presokratejskie azyle. Jedna szczególnie, ta koło starych jabłoni, ściąga do siebie wszystkie strumienie i może dlatego ma kratę obrośniętą grubo mchem. A rynna przy transformatorze wykapała sobie dołek i gromadzi w nim wodę i to, co spada z deszczem. Dlatego słychać ją z daleka.
I jeszcze parę drobiazgów...