Taki krajobraz

Gdy piszę w telefonie
a on mnie poprawia
wściekam się
ale przecież
on sięga do słów
których już kiedyś użyłam
a więc tylko zaskakuje
mnie mną

A tak w ogóle to zawroty głowy miałam wczoraj i przedwczoraj późno po powrocie w Bytomia.
Poniedziałek był bardzo długi: z poranną jazdą do Bytomia, brakiem zasięgu w pendolinie, żeby odpisać na siedem tysięcy maili, esemesów itepe, z radą pedagogiczną, wpisami do indeksów (pomyliłam się tylko pięć razy), brakiem powietrza w powrotnym pociągu, a po przesiadce do bezprzedziałowego wagonu z wycieczką estońskich (chyba) nastolatków głośno i radośnie konwersujących, z "wyprowadź jeszcze psa", gdy weszłam do domu o 23.30, z "czy musisz trzaskać drzwiami", gdy wróciłam z psem, moim "będę trzaskać, czym będę chciała", z masą trudnych rozważań po drodze.
A jak weszłam do wanny i płukałam włosy pochyliwszy głowę mocno do przodu i jak ją podniosłam, to już mi się w niej kręciło. I następnego dnia też.
Z lękiem na początku, bo jednak wolę jak krajobraz mi nie wiruje, ale mam się "nie egzaltować", bo niektórym się też kiedyś kręciło, czterdzieści parę lat temu, może nawet bardziej niż mi, i co? I przeszło.
No więc mi też przeszło. Dzisiaj. Mam plik badań do zrobienia, ale to być może kręgosłup szyjny umęczony w połączeniu z napięciem emocjonalnym.

A gdy zasypiam
przychodzą słowa
z mojego obcego brzucha
gdzie byłyście słowa
co robiłyście w jaskini
czy znacie tę dziewczynkę
Anię?