wtorek, 5 lipca 2016

ja dziewczynka

ta dziewczynka
jest z rodziny zagłodzonych kotków
i mysich truchełek znajdowanych za tapczanami

budzę się nagle nagle
że zapomniałam
zapomniałam

a one skrobią pazurkiem o powietrze

12 komentarzy:

  1. Ja się zbudziłam kiedyś z podobnego snu o dzieciach. Takich głodnych z zapomnienia.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To coś ważnego w nas samych, co z różnych powodów jest niedokarmione...

      Usuń
  2. Aniu, coś Cię gnębi, a może nie musi...wywal !

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Sama siebie, w pewnym sensie, choć nie chcę. Poczucie, że nie jestem nic warta, że żałosna, bo za bardzo potrzebująca akceptacji i przez siebie niezaakceptowana. tak w skrócie ;)

      Usuń
    2. :**
      a przecież to nie jest prawda

      Usuń
    3. Aniu, ty nic nie warta??? Nie załamuj mnie. To co że mną, z nami? Tak inteligentnej i uduchowionej drugiej istoty że świecą szukać. Wpędzasz w kompleksy! Nie doceniasz siebie!

      Usuń
    4. To kwestia emocji, które głęboko bardzo gdzieś tam siedzą... To trudno zmienić, ale staram się...

      Usuń
  3. Istoto NicNiewarta! Zamień się ze mną!

    OdpowiedzUsuń