Rekonwalescentka

Lu już po operacji, chyba czuje się dobrze. Podaję antybiotyk, lek przeciwbólowy, żel antybakteryjny na dziąsła, leki na wątrobę i na ucho. Obrażona na mnie trochę jednak - bo ciągle gmeram jej w ciele... na zdjęciu widać, jak patrzy z wyrzutem.
Po wyrwaniu dziesięciu zębów, wyczyszczeniu i zaszyciu zębodołów ma być też lepiej z wątrobą. bakterii w organizmie mniej będzie. Lu miała silny stan zapalny, czego lekarz wcześniej czyszczący jej ząbki nie zauważył, a musiało już być ewidentne. Dentystka mówi, by spuścić na to zasłonę milczenia. A przecież wydawało mi się, że dobrze wybrałam lekarza wtedy...

Wydaje mi się, że robiłam, co mogłam, a tu tak.
I jeszcze ten stres - moja dyżurna obawa przy zabiegach i podawaniu nowych leków.
Mówię sobie, że przecież nie mogę mieć kontroli nad każdym aspektem. Trzeba trochę odpuścić.
Taka objęta lękiem wydaję się sobie bardziej żałosna.
Chcę się schować pod kocem i udawać że mnie nie ma. Cóż - z nadzieją wszak, że jednak zostanę odnaleziona i pogłaskana po pleckach. Trudno mi siebie taką zaakceptować.