Bliskie spotkanie

Wpis Anki Wrocławianki zainspirował mnie i sobie przypomniałam.
Dawno temu, w pierwszym roku małżeństwa, mieszkaliśmy z akademiku na placu Narutowicza. Wielki budynek, zwany pieszczotliwie Alkatraz, zbudowany na planie kwadratu, posiadał w środku podwórko-studnię, na którą wychodziło okno naszego pokoju na piątym piętrze. To ważny szczegół, albowiem właśnie na tym piętrze dookoła studni przebiegał ni to gzyms, ni to parapet.

Pewnej nocy, około czwartej coś nas obudziło. To coś stukało nierytmicznie w zasłonkę okienną, która wybrzuszała się wówczas ku wnętrzu pomieszczenia. Pokonując niepokój, uchyliliśmy lekko zasłonę, a tam - ktoś był.

W doniczce na parapecie, trzymając się jedną łapką materiału, stał sobie na dwóch nogach dorodny szczur. W łaty.

Stwierdziwszy, że w pokoju sąsiednim okno jest również otwarte, udaliśmy się na korytarz i zapukaliśmy.
Otworzył nam zaspany człowiek, który na pytanie "czy masz szczura", bez zdziwienia wskazał ręką, dodając: "tu obok, u Hipisa".

Od tej pory podobne odwiedziny nie budziły w nas większych emocji, zaprzyjaźniliśmy się nawet... z Łatkiem.

Ta historia ma jednak mały ciąg dalszy.
W czasie wakacji przez parę dni mieszkał u nas mój kolega i kiedyś również obudził się w nocy.
Obudziwszy się zaś, powziął przekonanie, że... nie jest w łóżku sam.
Pokonując niepokój, uniósł lekko kołdrę.
Po czym ujrzał na swoim brzuchu słodko śpiącego zwiniętego w kłębuszek szczura.

O możliwości odwiedzin był uprzedzony, nie spodziewał się jednak, że kontakt będzie aż tak bliski...