Konspiratorka

Skrada się.
Wie, że jej nie pochwalę, ma doświadczenie, ale chęć obdarowania mnie jest silniejsza.
Otwieram jedno oko.
Obok mnie na prześcieradle leży kawałek skręconej w rulon skóry od golonki wieprzowej. Resztka wielkanocnej potrawy przygotowanej przez męża.
- Zabierz to ode mnie - mówię z obrzydzeniem. - Gdzieś ty to schowała na tyle dni?
- Iiiyymm - odpowiada, kładąc się w pozycji sfinksa.
O nie. Wynoszę świństwo do psiej miski.

                                *

Jest noc. Ona się kręci, wstaje, kładzie się. Unosi jedno ucho.
Zaczynam odpływać w sen i wtedy słyszę, że wstaje. Człapie do miski, coś z niej wyjmuje i idzie do mnie.
- O nie! - mówię. - Zaprzestań, natychmiast!
Słyszę ciężkie westchnienie. Obraca się dwa razy wokół własnej osi i idzie spać.
Nie chce mi się wstawać.
Skórę leżącą na brzegu materaca zaniosę do psiej miski dopiero rano.

                              *

Wczorajsze popołudnie, przerwa w pracy dla rozprostowania kręgosłupa.
Bezwiednym gestem wkładam rękę pod poduszkę i....
Brrr...

W zasadzie powinnam się tego spodziewać.