Otworzyłam wówczas drzwi balkonowe, co przywabiło trzy nieduże muchy.
Ani ja, ani P. nie boimy się much.
Nawet mąż i kotka się nie boją.
Lu jednak wprost przeciwnie.
Żąda więc (Lu, nie mucha, choć mucha może też by chciała :))) przebywania na mojej głowie, bo tam znajduje się strefa bezpieczeństwa.
Tudzież stałości, odpowiedzialności i mądrości wszelakich, jak zapewne mniema.
Mucha na głowie!?!
OdpowiedzUsuńNie, nie mucha.
UsuńLu, czyli psica :)
nieustannie?
OdpowiedzUsuńPrawie. Najlepiej, kiedy leżę i wtedy najłatwiej.
UsuńAle kiedy nie pozwalam, można jeszcze piszczeć jęczeć i wzdychać wymownie.
Jeśli zasnę i Lu ułoży się tak, że nie ciągnie mnie za włosy, to mam przynajmniej pewność, że komar nie ugryzie mnie w czoło.
No i mucha nie siada! :)
:DDDD
Usuńniesamowita symbioza!!
taka duża Lu i taka bojaźliwa! ;))
OdpowiedzUsuńmyślę, że to tylko pretekst :)
Nie, myślę, że nie. Normalnie, ona nie jest bardzo przytulna :)
Usuń...ktoś tu komuś wszedł na głowę... :))
OdpowiedzUsuńNa to wygląda :)
Usuńmnie muchy strasznie brzydzą
OdpowiedzUsuńrozumiem więc Lu doskonale :)
Mnie brzydzą martwe muchy, okropnie. żywe mogą sobie latać, ale lepiej poza moim mieszkaniem :)
UsuńOch ta wrażliwa Lu :)
OdpowiedzUsuńtak, Lu ma delikatną psychikę :)
UsuńMuch tez nie lubie :)
OdpowiedzUsuńWezme przyklad z Twojej Lu ;) Musze sobie glowe czyjas zaadoptowac ;)
Usciski :)
:)
Usuń