Dziś jest dziś

Kto wymyślił, że festiwal tańca współczesnego Ciało Umysł, musi pokrywać się czasowo z Warszawską Jesienią? Taniec ma u mnie priorytet, ale posłuchać też bym chciała i muszę dokonać gimnastyki logistycznej.
Planowanie na ogół jest mi obce, więc tu dodatkowo ma posmak przygody. No, normalnie jak nie zgubię kartki, to będę miała tabelkę!
Cieszę się planowaniem, jak egzotycznym owocem. Soczystym.

I jeszcze wybieram się do rodziców na Mazury, na urodziny Taty.
I będę mogła zobaczyć kury na własne oczy, Pulę, Colę i osiem Brązowych - och!

I sprawa siłowni i basenu ma swoją wagę i smak.

Kota bez kroplówek - mamy za tydzień-dwa zbadać krew, by sprawdzić, jak daje sobie radę. Tu mam obawy - ale i nadzieję. Kota czuje się dobrze. Piesa ma stan zapalny w uchu, więc wdrożyłam procedury czyszcząco-lecznicze, w związku z czym patrzy się na mnie z wyrzutem i nie ufa się mi. Brat mojej piesy ma to samo, ale w obu uszach, chadzam więc do Mirki i zakraplam, bo do obsługi Czarlika trzeba co najmniej czterech rąk. Wracam zaś ze świeżym musem jabłkowym, a on ma swoją wagę i smak. Tym razem i dosłownie, i metaforycznie. Zjadłam dziś dwie miseczki.

Wcześniej usmażyłam omlet z cukinią i suszonymi pomidorami. Mała żółta cukinia z ogrodu rodziców.

I jeszcze pracy mam dużo dużo.
I kilka sympatycznych endorfin dla równowagi.

Dziś mówię wprost, odpychając stopą kręcące się pod biurkiem metafory i lekceważąc hiperbole pęczniejące w kubku po herbacie.
Dziś jest dziś.