Widzę

Co zależy ode mnie, a co nie?
Kwestia jest dość niestabilna.
Czasem - wiadomo - można przenosić góry, kiedy indziej bezradność czołga nas ciemną doliną.
Tak, większe góry lepiej pozostawić na miejscu.
Na temat ciemnych dolin zdania są podzielone.
Najbardziej podoba mi się rada Leca, by nie marnować energii uzyskanej ze staczania się (w dolinę...).

Udając się dziś wieczorem do Leclerca, w którego przedsionkach spodziewałam się jeszcze otwartego sklepu z psią karmą, poczułam, że zasadniczo warto iść. To, że można iść, jest ważne.

W nocy zaś widzę mój nowy obraz w świetle latarni, z cieniami gałęzi modrzewia, który rośnie za oknem. Cienie nigdy nie są całkiem nieruchome.
Tuż przed zaśnięciem odwracam się często na lewy bok i wtedy obraz zaskakuje mnie, za każdym razem na nowo, choć przecież wiem, że tam jest. Uśmiecham się i pytam: "no i jak?"
Widzę przed sobą słońce, we mnie słońce.

Wszystkim wam życzę słońca.