Wiatr jest dziś ciepły, nie zakładam czapki, pozwalam liściom wędrować w moich włosach. Opieram nadgarstki na zardzewiałym metalu, pochylam się, wącham.
Klękam przed śmietnikiem, przybliżam oko.
Dżinsy na kolanie chłoną wodę.
wtorek, 10 listopada 2015
Echo
Ze studzienek pachnie inaczej. Mokrym lasem i może jeszcze czymś. Echem. Wspomnieniem ucieczki leśnego zwierzęcia, z pyskiem przy ziemi; roztrącając gałązki krzewinek, łamiąc lekkie ciała grzybów, czuję pod łapami mech, przeskakuję ślad strumienia.
Wiatr jest dziś ciepły, nie zakładam czapki, pozwalam liściom wędrować w moich włosach. Opieram nadgarstki na zardzewiałym metalu, pochylam się, wącham.
Klękam przed śmietnikiem, przybliżam oko.
Dżinsy na kolanie chłoną wodę.
Wiatr jest dziś ciepły, nie zakładam czapki, pozwalam liściom wędrować w moich włosach. Opieram nadgarstki na zardzewiałym metalu, pochylam się, wącham.
Klękam przed śmietnikiem, przybliżam oko.
Dżinsy na kolanie chłoną wodę.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Dzie mój komentarz? Pytam grzecznie? Ten o śniegu???
OdpowiedzUsuńI o tym, że Twoje słowa przypomniały mi przepiękną sztukę, którą przetłumaczyłam. Taka sama panowała w niej mroczna atmosfera.
Żadnego komentarza wcześniej nie stwierdziłam. I jaka mroczna? Toż to sama radość!
UsuńNa "Drugiej Stronie", to jest mrocznie...
Hanuś moja :***
Zadzwonię jutro. Opowiesz mi o tej sztuce?
UsuńEcho nie pachnie ani nie ... hmmm... Ani, nie cuchnie. Echo to nie zapach. Echo to glos, ktory wraca jak bumerang wyrzucony z gardziela struna glosowa. Czasem owszem cos niedopowie, cos przedobrzy ale ... Echo potrzebuje kogos, kto ma odwage sadowac... Echo jest bezwonne i bardziej wyciszone niz nadawca... Echo powstaje tam gdzie nawet mysl z trudem dociera, dlatego robi sie echo serca...Ech, echo!
OdpowiedzUsuńMoje echo uparło się pachnieć. No i co ja zrobię?
Usuń