sobota, 30 kwietnia 2016

Mare Ursinovianum

Morze Ursinoviańskie na ogół jest suche, co znacznie ułatwia poszukiwania.
Opuszczone łodzie wołają przechodniów. Wyciągają do nich rozprute burty, zetlałe resztki listów przewozowych, szkielety masztów; obnażają rany i otarcia - ślady po marzeniach dawnych kapitanów, którzy zapatrzyli się w kolorowe rafy.









Autor: o

15 komentarzy:

  1. Olga Jawor30 kwietnia 2016 16:21

    Niesamowite zdjęcia, jak zwykle! To pierwsze wyglada jak fragment jakiejś starej mapy a na niej prakontynent w otoczeniu praoceanu! Kazde z tych zdjec to osobna opowieść i pole do wyobraźni. Niezwykłe rzeczy potrafisz wypatrzeć, Aniu na Ursynovii!:-))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ania M.30 kwietnia 2016 19:56

      Myślę, ze takich niezwykłych rzeczy jest mnóstwo. Czasem żałuje tych, których nie zauważam, choć one tam są...

      Usuń
    2. Olga Jawor30 kwietnia 2016 20:30

      Nie da sie zauważać wszystkiego, może to jest tylko boska umiejętnosć a my zaledwie pełzamy i widzimy odpryski czegos wiekszego, czego zauważyc nie potrafimy, bo to przerasta nasze wyobrażenie...Ot, mróweczki, ale czasami bardzo szczęsliwe, gdy doznajemy zachwycenia czy olsnienia, kiedy aż dreszcze tańczą po ciele. Wtedy chyba ta boska cząstka dochodzi w nas do głowu i to jest takie piękne...

      Usuń
  2. Abigail30 kwietnia 2016 17:19

    Piękne :)!... Podziwiam...

    OdpowiedzUsuń
  3. Olga30 kwietnia 2016 20:06

    Jak u Beksińskiego!
    Zachwycam się!!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ania M.30 kwietnia 2016 20:27

      Olgo, dziękuję!
      Bardzo potrzebuję akceptujących słów...

      Usuń
  4. errata30 kwietnia 2016 21:54

    Drugie od dołu jest najpiękniejsze!

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy1 maja 2016 00:49

    Klasa!!!!!!! ŻonaMietka

    OdpowiedzUsuń
  6. kalipso1 maja 2016 08:14

    Ursinovia to niezwykła kraina, pełna cieni, duchów, otarć. Poetycka bardzo.
    Robisz wspaniałe zdjęcia, Aniu z Ursinovii:)

    OdpowiedzUsuń
  7. Grażyna Ciechanowska1 maja 2016 21:03

    Pasuje mi tu wstawić fragment szanty GRYTVIKEN
    ...Stary kitoboj stoi w porcie,
    Pełni ostatnią ze swych wacht.
    Już nie wypłynie stary wrak
    Na wielorybich ścieżek szlak,
    Zaryty dziobem w plaży piach...

    Bardzo poetycki wpis i zdjecia. Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)