Dzikość metafor

Zmieniłam operatora telefonii, mam nowy aparat, ale poprzedni operator przekaże numer za jakiś czas, karta ze starego nie pasuje, więc przejściowo używam starego. Nowy ma numer zastępczy, tyle że nie wiedziałam jaki.
Przyjaciółka podpowiedziała mi, żebym zadzwoniła z niego, to się wyświetli.
Oczywiste. Tylko dlaczego nie przyszło mi to do głowy? To znaczy, coś się tliło, ale się nie wyklarowało.

Dziś zaś, idąc do kina na Boską, wstąpiłam do knajpki po sok. Na tablicy był napis głoszący:
"Kawa ziarna/zmielona". Pomijając niejaką nielogiczność napisu, pierwsze moje odczytanie było: "kawa w ziarnie z melona". Zdziwiłam się tylko trochę i szczerze się zadumałam nad ekscentrycznością/ekologicznością sposobu serwowania kawy.

Potem jednak zaniepokoiłam się.
Fakt, świat mój układa się dość ekscentrycznie ostatnio i stawia przede mną spore wymagania. I nie chodzi tu o pracę, w jakiejkolwiek z jej odsłon.
Umysł przestawił mi się na inny bieg?
A może włączyłam przerzutkę na tryb metaforyczny?
"I nie kąsasz rzeczywistości" - powiedziała K.

Skoro mogłam uwierzyć w kawę w pestce melona...

No to jeszcze dużo zdjęć
Przedstawiających oczywiście planetę Ursinovię, a konkretnie boczną ścieżkę zachodzącej na niej (r)ewolucji. Choć może ścieżka ta przebiega głównie przez dzikie rejony mózgu jej zmutowanych mieszkańców.