Bądź bohaterem we własnym domu...

Osa pojawiła się nagle.
Usłyszałam bzyczenie i zobaczyłam ją, jak krąży wokół lampy.
Pies uciekł w panice, a Starsza zażądała blokady zagrożonej strefy.

Przybyły na odsiecz mąż usłyszał, że nie wyjdzie z pokoju inaczej niż z osą.
Cóż, kiedy osa zniknęła.

Ale jak, jak - pytam - pójść spać w pokoju, w którym ukrywa się ktoś tak groźny.
To pytanie zadawałyśmy sobie z Lu. To znaczy Lu znała odpowiedź: w ogóle nie wejdziemy już do pokoju.
Ja jednak, będąc człowieką, nie mogłam sobie pozwolić na tak upokarzające rozwiązanie.
Zaczęłam więc szukać osy.

Wiedziałam na co się porywam.
Było dla mnie jasne, że w moim bałaganie, jeśli jakaś osa nie zechce zostać znaleziona - to znaleziona nie będzie!
Po przetrząśnięciu licznych zakamarków postanowiłam zmienić strategię i uśpić czujność przeciwnika.
Mimo pory już nocnej nadal pracowałam przy biurku, zdając sobie sprawę, że i tak nie zasnę.

I doczekałam się.
Osa wyleciała na chwilę, ze swej kryjówki, po czym schowała się znowu, ale ja już wiedziałam...
Sprytna z niej bestia.

Mam bowiem w pokoju żyrandol, jak większość ludzi, a raczej lampę wiszącą, prostą w formie. Lampa ta w miejscu, gdzie styka się (niemalże) z sufitem, posiada, co całkiem normalne, rodzaj nakładki na przewody, tudzież różne drobne dynksy charakterystyczne dla lamp. Nakładka ta u mnie ma kształt białego kubełka i tam właśnie siedziała osa.

Było to dla mnie za wysoko, więc ponownie na pomoc został zawezwany mąż, który kazał mi zamknąć drzwi od zewnątrz.

Razem ze Starszą i z Lu czekałyśmy w napięciu, a wyobraźnia podpowiadała nam wizję otwierających się drzwi, którymi wychodzi... osa, otrzepując triumfalnie kończyny.

Stało się inaczej.
Osa nie przewidywała negocjacji.
Opuściła więc pokój na tarczy.