Pociągi

W pociągu czytam. Albo patrzę.
Lubię ten cichy, spokojny ruch w gładkim powietrzu.

Antropolog kultury Marc Auge wymyślił słowo "niemiejsca". To mają być wszystkie te przejściowe przestrzenie: dworce, lotniska, autobusy, poczekalnie, pociągi, metro. Jesteśmy tam jakby wyjęci z życia, zawieszeni między skądś a dokądś. Nie mamy nic swojego, nie zapamiętujemy szczegółów ani mijanych ludzi.
Pewnie coś w tym jest.

Ale ja czuję nieraz, że swoje miejsce noszę ze sobą. Taki ledwie wyczuwalny, niewidoczny bagaż, którego nie odkładam na półkę. Mieści się między mną a kartką książki, oparciem fotela, kroplami na szybie. Łagodnie zakrzywia trasy fotonów, które łaskoczą ludzi w nosy, a ja na uśmiech odpowiadam uśmiechem trickstera, który robi figle prawom fizyki.

A piosenka? Po prostu podoba mi się.