Udowodnić

Chciałabym udowodnić, że to ma sens.
Nie sobie udowodnić - bo ja wiem, że ma. Jest jak oddech.

Wydawanie książek.
Moje CONVIVO, wydawnictwo, wymarzone, wypieszczone. W samą nazwę włożyłam dobrą energię tego marzenia.
Moje pisanie.
Fotografowanie i pokazywanie zdjęć - w blogu i na wystawach.
I rysowanie.
No i praca na uczelni, mimo że niełatwa.

Chciałabym udowodnić, że to ma  sens. Bo choć dla mnie jest jak oddech, słyszę, że to fanaberia, że nie myślę, że powinnam dorosnąć i że tylko wymyślam nowe sposoby na wydawanie pieniędzy. A przecież tak nie jest. Oprócz nauczania studentów nadal redaguję książki dla wydawnictw i innych instytucji, ile tylko mogę.
Mogłabym powiedzieć, że najważniejsze jest to, co sama czuję. Ale to nie takie proste. Nie jest proste być stale z poczuciem, że robię nie to i nie tak.
Przemycać siebie.

A przecież daję radę. Może właśnie dlatego, że upieram się  nie dorosnąć. Ale ceną takiego niedorośnięcia jest też dziecięca potrzeba akceptacji i pokazania: "zobaczcie, udało się". I żeby usłyszeć w moim domu: "tak Aniu, to jest dobre, co robisz".
Tak bardzo mi tego brakuje.