Obieg sensów

Wyszłam na zdjęciowy spacer.
- Brrr - powiedziała sąsiadka - wolę już, jak jest mróz.
Mróz, owszem, fajny jest, zwłaszcza w połączeniu ze śniegiem, ale jak się roztapia - też lubię. Lubię szukać takich miejsc przejściowych, gdzie jest jeszcze tak, ale już trochę inaczej. Tak jak lubię rzeczy wyjęte z normalnego obiegu.
Choć kto wie, który obieg jest normalny. Może ten, w którym papier się rozpada w wodzie na celulozowe włókna i już za moment, w skrawkach, drobinkach swojego ciała spłynie, wróci do obiegu materii, zostanie strawiony, a może sam strawi, wchłonie coś, napęcznieje czymś - nowym, niepojętym dla nas jeszcze sensem.
I nie od rzeczy jest fakt, że palce trzymające aparat nabierają rześkiego zimna, zamiast tracić czucie na mrozie.