A wczoraj

Wczoraj po południu napadł był na mnie - śnieg.

Napadł na mnie przez napadanie - na mnie,

Ale nie tylko na mnie, bo i na okoliczność.

O tak:

A potem, późnym wieczorem napadł był jeszcze bardziej.

Że aż popadłam - w amok fotograficzny, albo w pomroczność fotograficzną,

nawet dosyć jasną.

Może ma coś z tym wspólnego fakt, że wyszedłszy przed 22 po zakupy, nie powróciłam od razu do domu, lecz się udałam.

A udałam się ku pewnej krzaczastej okoliczności, która również została napadnięta i zrobiona na biało.

Po czym przywabiła mnie.

Po zrobieniu kilkudziesięciu zdjęć, z których wszystkie wyszły nieostre, i stawały się nieostre coraz bardziej, albowiem ręka mi drgała, leciutko, acz wystarczająco, porzuciłam zakupy na ścieżce i zaczęłam używać również drugiej ręki, by ustabilizować aparat - ze średnim jednak skutkiem. 

Aby osiągnąć stan nieporuszania się starałam się wstrzymywać nawet oddech, co jednak okazało się rozwiązaniem dość problematycznym.

Pożałowałam również, że nie mogę położyć się pod krzakiem i zrobić więcej zdjęć od spodu na tle nocnego nieba lekko różowego od światła latarń.

W każdym razie krzak wyglądał jak pole bawełny.

A ja nie mogłam tego oddać na zdjęciach.

Podjęłam więc porzucone zakupy

i wycofałam się z uczuciami, które były mieszane.
A przed samym domem spotkałam Drzewo