W granicach

Tłukę się dziś.
po ścianach.
Pracuję, pracuję, do syta, żarłocznie, kompulsywnie, ale to za mało.
W sklepie cztery razy potrąciłam jakieś półki, wjechałam w coś wózkiem.
Znowu trzaskam drzwiami i może nawet lepiej nie wchodzić mi w drogę.
Słucham. Od Skaldów po Rammsteina i Prodigy aż po system.
Chciałam umieścić, ale są jakieś ograniczenia, więc jak ktoś chce, niech kliknie w link.

Do tego wszystkiego dodam wiersz. Sprzed dwunastu lat.
Stary - ale na temat

.           Tak trudno się utrzymać

            W granicach mego ciała

            Rzeki pod moją skórą

            Za głośno oddychają

            Za szybkie wodospady

            Nocne gałęzie rąk

Dalekie wyspy powiek

I palców pożegnania

Tak trudno się utrzymać

            W granicach mego ciała

            Przelewa jego formę

            Lada dotyk wiatru

            Taka będę taka -

            Powtarzam płochej skórze

            Pulsują oczy dłonie

            Gałęzie i ściany

            Za szybkie wodospady