Siła

Byłam dziś u przyjaciółki.
Jej ojciec, Hieronim, był wybitnym malarzem.
Właściwie to jego poznałam najpierw.
Miał już wtedy ponad osiemdziesiąt lat, a jednocześnie był najbardziej młodzieńczym człowiekiem, jakiego znałam.
To on przekonał mnie, że warto napisać doktorat na temat, który wybrałam. Cieszył się tym pomysłem.
Jego entuzjazm, spotkania, listy, były dla mnie źródłem siły.
Gdy myślałam, że nic już nie zdołam zrobić, sięgałam do tego źródła.
I wiedziałam, że dam radę.
Obroniłam się w 2005 roku.
W 2006 Hieronim umarł.

Mówi się czasem, że różne rzeczy powinno się robić dla własnej satysfakcji.
Owszem, miałam satysfakcję.
Ale gdyby tylko o to chodziło, nie dałabym rady.

Mogłam jednak powiedzieć sobie, że to także dla Hieronima.
I jeszcze dla mojego promotora, który mówił: "Pani Aniu, mnie też zależy. Niech pani to zrobi także dla mnie".
I dla Taty, który dumny siedział na obronie.
I dla męża, który twierdzi, że mój doktorat, to był w ogóle jego pomysł ;)
I dla innych ludzi wokół mnie.

W grudniu, siedem lat temu.
Stresujący - piękny dzień.

A dziś pierwszy raz w życiu jadłam rachatłukum. Z tego pudełeczka.

Miało smak płatków róży i było... słodkie:)